Tepe Daldırma

Sürgünleri kolayca eğilemediği için adi daldırma yapılamayan dik dallara sahip, buna karşılık kök boğazından her yıl çok sayıda sürgün veren türlerde tepe daldırması uygulanır. Ortanca, leylak, frenk üzümü, japon ayvası, kasımpatı ve benzeri bitkiler bu yöntemle üretilen bitkilerdendir. Özellikle kasımpatılarında bu yolla köklenme çok kolay olmakta ve o yıl ayrılan bitkiler çiçek açmaktadır.
Uygulamada bir yıl önce dikilen bitkiler kök boğazlarının 5-10 cm üzerinden gövde kısmı ile kesilir. Bitki bu kısımdan mümkün olduğu kadar fazla sürgün vermeye zorlanır. Sürgünler ilkbahar ortalarında, genellikle mayıs ayında 8-12 cm boya gelince her bir sürgünün boğazı yüksekliğinin yarısı kadar toprak yığılarak doldurulur. Sürgünler 20-25 cm’ye ulaşınca ikinci bir boğaz doldurması daha yapılır. Bu işlem sürgünler, 45 cm’ye ulaşıncaya kadar (haziran sonu) üçüncü ve son defa tekrarlanır. Fakat her seferinde yığılan toprak miktarı sürgün boyunun yarısını geçmemelidir. Sürgünler küçükken ilk yığmada da sürgün uçlarının toprakla örtülmemesine dikkat edilmesi gerekir.

Resim : Tepe daldırma
Yığılan toprağın, her bir sürgünün çevresini sıkı sıkıya kaplaması ve rutubetli tutulması iyi bir köklenme için şarttır. Yığınlarda toprak yerine testere talaşı da kullanılabilir. Anaçta boğazı dolduran sürgünler tamamen köklendikten sonra bitki dinlenme dönemine girip, yapraklar döküldükten sonra yığın açılarak sürgünlerin diplerinde oluşan kökler serbest hâle getirilir. Bu sürgünler açıldıkları yerden mümkün olduğu kadar dipten kesilerek ana bitkiden ayrılırlar. Daha sonra belli aralıklarla parsellere şaşırtılarak dikilirler. Kesim işi soğuk yerlerde ilkbahara kadar bekletilir. Kesimden sonra anaç bitkiyi donlara karşı korumak için üzeri toprak veya gübre ile sığ bir şekilde örtülür. Böylece bir anaç her yıl bir önceki yıla göre daha fazla sürgün vermek suretiyle 15-20 yıl kullanılabilir.

Kaynak :Megep