Gövde Çelikleri

Gövde Çelikleri
Anaç bitkinin gövde kısmı kullanılarak alınan çelikler gövde çelikleri olarak adlandırılır. Gövde çelikleri üç grupta toplanır.
􀂾 Odun Çelikleri: Bir yaşında tamamen olgunlaşmış ve odunlaşmış sürgünlerden alınan çelikler sert veya odun çeliği olarak adlandırılır. Odun çelikleri anaç bitkide büyüme durduğunda ve ligninleşme oluştuğunda alınır. Bu yöntem daha çok kışın yaprağını döken türlerle iğne yapraklılarda kullanılır. Ancak bu tip çeliklerin kullanımında köklenme türlere göre değişmekle birlikte çoğunlukla yavaş olur. Köklenme süresi bir aydan 2 yıla, hatta bazı durumlarda daha da uzayabilir. Söğüt, kavak ( akkavak ve titrek kavak dışında ) türlerinde iğne yapraklılardan sürünücü ardıç ve yalancı servilerde köklenme çabuk olur.
Odun çelikleri yaşlı dallardan ve ekim-mart aylarında, bitkilerin kış dinlenme dönemleri içerisinde hazırlanır.
İğne yapraklı türlerde anaç bitkilerin ilk kış soğuğunu gördükten sonra tam dinlenme haline geçtikleri sonbahar sonu ve kış başları en iyi çelik alma zamanlarıdır. Bazı durumlarda bu süre ilkbahar başına kadar da uzatılabilir.
Don tehlikesi olmayan yerlerde çelikler 50-100’lük demetler hâlinde hazırlanarak açılan hendeklere, alt uçlar yatay olacak şekilde kum içerisine yatırılırlar. Bu şekilde kök oluşturacak kısım daha sıcağa ve havalanması iyi yere gelmiş olur. Böylece köklenme daha kumun içinde teşvik edilmiş olur. Üst uç kısım ise daha serin koşullarda kaldığından üst gözlerin gelişmesi geciktirilmiş olur.

Fotoğraf 1.1: Odun çelikleri
Kışları sert geçen yerlerde kuma yatırma işinin bodrumda bir sandık içinde yapılması uygun olur. Çelikler dikim zamanına kadar soğuk hava depolarında 4–10 oC’de saklanmalıdır. Saklama sırasında çelikler ne kuru bırakılmalı ne de fazla nemli tutulmalıdır. Çelikler saklanırken sık sık kontrol edilmelidir. Gözlerde sürme görülürse daha düşük sıcaklıktaki yerlere aktarılmalı veya arazi hazırsa hemen dikilmelidir. Dikim geciktirilirse köklenmeden önce yaprak oluşumu gözlenir ve çelik yeterince köklenmeden ölür.

Fotoğraf 1.2: Odun çeliklerinin gömülmesi
Çeliklerin uzunluğu gözlerin sayısına ve boğum aralarının uzunluğuna bağlı olarak 10–20 cm uzunluğunda alınır. Örneğin, mürver çeliklerinde boğum araları uzun olduğundan çelikler 30 cm uzunluğunda alınırlar. Çeliklerin eşit uzunlukta alınması gerekir. Kuvvetli ve orta kalınlıktaki dallar en uygundur. Çelik kalınlıkları ise türlere göre değişmekle birlikte 0,6–2,5 cm, bazı durumlarda ise 5 cm’e kadar alınabilir.
Çeliklerin dikileceği ortamın derin ve entansif işlenmiş, gübrelenmiş, organik maddece zengin, kumlu balçık topraklar olması gerekir. Dikim sonbaharda yapılsa da ilkbahar dikimi tercih edilmelidir.

Fotoğraf 1.3: Odun çeliklerinin dikildiği topraklar
Dikimlerde çeliğin en az iki gözü toprak altında kalmalıdır. En iyi olan ise bir gözün toprak üstünde kalarak üstünün ise hafif bir kapama materyali ile örtülmesidir. Dikimden önce yastıklara siyah plastik örtü serilmesi ve dikimin bu örtüyü delerek yapılması yapraklanmanın daha sağlıklı olmasını sağlar. Böylece üst toprağın nemi daha iyi korunarak otlarla daha etkin mücadele yapılmış olur.

􀂾 Yarı Odun Çelikler: Yumuşak çeliklerden bir ölçü daha olgunlaşmış ve kısmen de sertleşerek odunlaşmış olmaları ile farklılık gösterirler. Dolayısıyla sert çeliklerden de tamamen odunlaşmamış olmaları ile ayrılırlar.
Yarı odunlaşmış çeliklerle üretilen bitkilere orman gülleri, pittosporumlar, kamelya, aküba, her dem yeşil açelyalar, çobanpüskülleri ve limon gibi büyük yapraklı daimî yeşil bitkiler örnek olarak verilir.
Yarı odun çelikler, büyüme mevsiminin sonuna doğru sürgünlerin kısmen odunlaştığı zaman alınır. Genellikle ağustos ayı kısmen de eylül başı en uygun zamandır. Sürgün ucunun hiçbir zaman yumuşak olması istenmez. Özellikle bu tip sürgünlere berberisler çok hassastırlar, böyle durumlarda çeliklerde köklenme az olur.
Çelik alınacak anaçların mümkün olduğu kadar genç olması ve yaşlı anaçlardan ziyade alt dallardan alınması köklenme durumunu yükseltir.

Fotoğraf 1.4: Çeşitli yarı odun çelikleri
Yarı odunlaşmış çelikler, tepe kısmındaki yaprakları bırakılarak ve dip kısmındaki yaprakları koparılarak (türlere göre değişmekle birlikte) 7,5–15 cm boylarında hazırlanır. Yapraklar transprasyonu azaltmak için yumuşak çeliklerde olduğu gibi kesilerek küçültülür ve kesim hemen boğumun üzerinden yapılır.
Çeliklerin gövdenin turgor hâlinde olduğu sabahın erken serin saatlerinde alınması, dikime kadar nemli çuvallarda saklanması gerekir. Çelikler eşit boylarda alınırsa yastıklarda ışıklanmaları eşit olacağından gelişmeleri de eşit olur.
Yapraklı odun çeliklerinin daha rutubetli ortamlarda köklendirilmesi gerekir. Ortamın sıcak olması durumunda daha önce belirtilen büyüme düzenleyici tedbirlerin alınması faydalı olur.
Güller de odun çelikleriyle üretildikleri gibi yarı odunlaşmış veya serada üretilmeleri hâlinde yeşil çeliklerle de üretilebilir.
Her dem yeşil türlerde bu çelikler, yeşil veya tepe çeliği olmakla beraber adi, ökçeli, dipçikli çelik olmak üzere üç tip olarak alınabilir.
Adi çelik, yalnız o yılın sürgününü içerir.
Ökçeli çelik, çeliğin tabanında 2 yıllık odundan küçük bir kısmı içerir. Doğu mazısında ökçeli çelik yaygın olarak kullanılmaktadır.
Dipçikli çelik, daha yaşlı dalın 1–2,5 cm uzunluğunda bir parçasını taşır. Ardıçlarda ise dipçikli çelik kullanılır.


Fotoğraf 1.5: Adi, ökçeli ve dipçikli çelikler
􀂾 Yumuşak Odun Çelikleri: Süs bitkilerinin üretilmesinde kullanılan yumuşak çelikler, odunsu bitkilerin henüz odunlaşmamış taze sürgünlerinden ilkbaharda hazırlanır. Açelya, kadıntuzluğu, kelebek çalısı, kızılcık, dağ muşmulası, taflan, sarmaşık, hanımeli, kartopu vb. bitkiler yumuşak odun çelikleri ile üretilirler.
Yumuşak çeliklerin alınma zamanları türlere ve iklim koşullarına göre ayarlanmalıdır. Özellikle bazı süs bitkilerinde tam büyüme esnasında bir veya iki haftalık zaman dilimini yakalamak köklenme için çok önemlidir.
Yumuşak veya yeşil çelikler daha çabuk ve kolay köklenirler. Bu çeliklerin tepe tomurcuğu taşıyan sürgünlerinden alınan çeliklere tepe çeliği adı verilir. Yumuşak çelikler daima yapraklı olarak türlere göre değişmekle birlikte 5–12 cm boyunda ve 2–3 boğumlu olarak hazırlanır. Kesim son boğumun hemen altından yapılır. Çeliğin dip kısmındaki yapraklar terlemeyi (su kaybı) azaltmak ve fazla yer kaplamasını önlemek için alınır veya kesilerek küçültülür.
Çelik alımı ve kesimi sabah erken saatlerde yapılmalıdır. Nemlendirilmiş çuval veya yosun içine serin ve nemli bir yere alınmalıdır. Çeliklerin kısa bir süre de olsa güneş altında kalması, taze tutmak için su içinde tutma veya suya batırma zararlı olabilir.
Kesilen çeliklerin hemen dikilmeleri gerekir. Dikim aralıkları türlere ve yaprak büyüklüklerine göre farklılık göstermekle birlikte yaprak kenarlarının birbirine değecek şekilde ayarlanması en iyi yoldur. Köklenme ortamı olarak dişli kum ile turba toprağı karışımı iyi bir ortam oluşturur.

Fotoğraf 1.6: Çeşitli yumuşak odun çelikleri
Kuvvetli ve uzun çelikler köklendirme ortamına direk olarak batırılır. Çok ince ve hassas çelikler bir plantuvar yardımıyla dikilir. Dikilen çeliğin altında boşluk kalmamalıdır. Dikim işaretlenen sıralar üzerine yapılır. Dikimden sonra iyice sulanır. Bu şekilde çeliklerin
ortamla iyi temas etmiş olması sağlanır. Yastıklar püskürtme suretiyle günde 3–5 kez sulanır. Rutubetli havalarda ise bu sayı 1–2 kez olmalıdır.
Çeliklerin köklenme süreleri çok değişiklik gösterir. Genellikle 3–6 haftada köklenme başlar ve bu süre 9–10 aya kadar uzayabilir. Ancak yumuşak çeliklerde bu süre daha kısa olabilir. Sera ortamında genellikle 3–6 haftada ekseri türlerde bu köklenme gerçekleşir. Ancak bazı türler örneğin berberis, cotonoaster, ılex türlerinde köklenme genellikle uzun süre hatta gelecek yılın mayıs ortasına veya haziran başını bulabilir.

Anaçlar, seralar veya sıcaklığı 12–15 0C’de tutulan yerlere alınarak kışın da yumuşak veya yeşil çelik üretimi gerçekleştirilebilir.

Kaynak : Megep